De opleiding Organisatie & Management aan Arteveldehogeschool telt heel wat topsporttalent. Gymnaste Nina Derwael is wellicht de bekendste, maar bijlange niet de enige. Rugbyster Ciska De Grave en schermster Saartje Corteyn vertellen hoe ze hun sportieve passie combineren met hogere studies. "Uitslapen? Kunnen we alleen maar van dromen."
STEEKKAART CISKA DE GRAVE
Sport: Rugby
Studie: 2e jaar Organisatie & Management, afstudeerrichting Event & Project Management
Club: LMRCV in Lille, Frankrijk
Nationale ploeg: sinds 2012
Traint: 3 x per week met de club, 2 x per week met de nationale ploeg, 2 x per week krachttraining en min. 1 looptraining
Ultieme droom: deelname aan de Olympische Spelen
STEEKKAART SAARTJE CORTEYN
Sport: Schermen, Belgisch kampioen bij de junioren en de senioren
Studie: 1e jaar Organisatie & Management, afstudeerrichting Event & Project Management
Club: Schermgilde de Klauwaerts in Sint-Niklaas
Nationale ploeg: geselecteerd voor pas afgelopen WK U20 in Torun, Polen
Traint: 2 x 2 uur per dag, gemiddeld 20 uur per week, o.m. cardio- en stabiliteitstraining
Ultieme droom: goud op de Olympische Spelen
Waarom hebben jullie voor Organisatie & Management aan Arteveldehogeschool gekozen?
Ciska: "Voor ik de stap naar Organisatie & Management heb gezet, volgde ik de lerarenopleiding Lichamelijke opvoeding en Bewegingsrecreatie. Die bleek uiteindelijk niet bij me te passen, maar ik maakte er wel kennis met het vak Evenement. De stap naar Event & Project Management was snel gezet."
Saartje: "Ik had nog nooit gehoord van Event & Project Management, tot een klasgenoot me erover vertelde. Dat je echt leert ondernemen en zelf dingen op poten zet, maakte me meteen enthousiast. De richting is meer dan theorie alleen."
Studenten die aan topsport doen, krijgen aan Arteveldehogeschool een topsportstatuut. Wat vinden jullie van de faciliteiten?
Ciska: "Tot dusver ben ik zeer tevreden. Veel lessen hoef ik gelukkig niet te missen, want de meeste trainingen vinden 's avonds plaats. En als ik toch eens vroeger moet vertrekken, kan dat zonder problemen. Wanneer ik een langere periode afwezig ben, bijvoorbeeld voor een stage of toernooi, verwittig ik de diversiteitscoach en alle betrokken docenten. De lessen en eventuele examens die ik mis, haal ik in op de inhaaldag aan het einde van het semester."
Saartje: "Daar heb ik weinig aan toe te voegen, want ook ik ben heel content en train vooral 's avonds. In januari moest ik een examen inhalen, maar dat ging probleemloos."
Hoe zwaar is het om hogere studies te combineren met topsport?
Ciska: "Voor mij hangt veel af van de periode. Onlangs bereidden we ons met de nationale ploeg, de BelSevens, voor op het prestigieuze toernooi van Hongkong (in een poule met Japan, Schotland en Mexico schopte ons land het helaas niet tot de kwartfinales). Toen was het erg zwaar. We trainden heel veel, gingen op stage naar Madrid en dus miste ik een en ander op school. Gelukkig kon ik opnieuw rekenen op mijn klasgenoten. Zij houden voor mij alles goed bij en helpen me met vragen die ik achteraf heb."
Saartje: "De combinatie kan best wel a pain in the ass zijn. Van uitslapen 's ochtends kan ik alleen maar dromen, want als ik geen les heb, moet ik trainen. Het omgekeerde geldt ook: nadat ik een hele dag les heb gehad en dus stilgezeten, heb ik nog energie over om te trainen."
Ciska: "Ik verlang soms naar een moment om gewoon in de zetel te hangen. Maar als ik eens vrij ben, spreek ik af met vrienden of haal ik werk in voor school. Als het op sportief vlak kalmer is, is de combinatie makkelijker. Een goede planning is onontbeerlijk: mijn agenda is een kleurboek, want alleen zo hou ik overzicht. En wanneer er deadlines zijn op school, is het gas geven (lacht). Vaak werk ik dan na de trainingen nog laat door en slaap ik minder dan goed voor me is."
Saartje: "Mijn individuele trainingen probeer ik zo te plannen dat ik zo veel mogelijk naar de lessen kan. Maar omdat quasi al mijn wedstrijden in het buitenland plaatsvinden, kruipt op maan- en vrijdagen heel veel tijd in reizen. Soms is het dan ook moeilijk om mij buiten de trainings- en lesuren nog in te spannen om bijvoorbeeld een taak af te werken of te studeren. Ik spreek ook graag eens af met een vriendin of mijn vriend. En een keer vroeg je bed in kunnen, doet zoveel deugd."
MEDIA-AANDACHT
Rugby en schermen zijn op het eerste gezicht niet zo voor de hand liggende sporten. Hoe zijn jullie ermee begonnen?
Ciska: "Ik was negen toen ik begon. Mijn beide broers speelden rugby en ik moest mee naar de trainingen omdat ik niet alleen thuis mocht blijven. Een vriendinnetje zat in dezelfde situatie en op een dag hebben we besloten om mee te trainen. Toen zij een jaar later op internaat ging en moest stoppen, bleef ik als enige meisje in een jongensteam over."
Saartje: "Schermen zit in mijn bloed. Mijn overgrootvader, opa, papa, mama, zus en neef deden of doen het allemaal. Toen ik klein was en mijn ouders trainden, gingen mijn zus en ik altijd mee. We waren zo jaloers omdat we niet mochten meedoen, dat onze ouders ons na verloop van tijd niet meer konden tegenhouden (lacht)."
Ciska: "Ik startte bij Antwerp Rugby Club en speel sinds 2015 in Frankrijk. Ik had toen een zeker niveau bereikt en wilde naar een andere ploeg, maar aan mijn ploegmakkers had ik beloofd dat ik niet naar een Belgische club zou gaan. Toen LMRCV kwam aankloppen, heb ik die kans met beide handen gegrepen. Sinds zeven jaar ben ik ook international, zowel voor de 7's als voor de 15's (varianten op rugby met 7 en 15 spelers per ploeg). Na twee maanden speelde ik al mijn eerste Europees Kampioenschap, hier in Gent. Nu ik er zo op terugkijk, is alles heel snel gegaan."
Saartje: "Om me te kunnen selecteren voor het afgelopen WK U20 in het Poolse Torun, moest ik twee significante resultaten behalen op wereldbekers. Er zijn maar vijf wereldbekers om die norm te halen, dus ik ben trots dat het me gelukt is."
Hoe komt het dat beide sporten relatief onderbelicht zijn in ons land?
Ciska: "Ik denk dat mensen een verkeerd beeld hebben van rugby. Ze denken dat het een agressieve en enorm harde sport is met veel blessures. Maar we spelen net heel fair en er zijn veel regels om de veiligheid te garanderen. De blessurelast is vergelijkbaar met die van andere sporten. In de vijftien jaar dat ik rugby, heb ik twee ernstige blessures gehad. In de nationale ploeg zitten zelfs speelsters die al tien jaar lang blessurevrij zijn."
Saartje: "Schermen staat niet zo in de belangstelling omdat het voor een buitenstaander veel te moeilijk is om te begrijpen. Wie waarom een punt krijgt, is niet zo eenvoudig uit te leggen. Mochten we grote evenementen zoals het WK uitzenden met commentaar van een kenner, zou het grote publiek misschien enthousiaster worden. Zo was het voorbije WK U20 enkel online te volgen, via een gespecialiseerde website. Over mijn persoonlijk resultaat ben ik teleurgesteld. In mijn poule startte ik goed en kon ik mijn schermen naar een redelijk hoog niveau tillen, maar daarna ging het mentaal mis. Ik kwam uit tegen een speelster tegen wie ik eerder al verloren had en slaagde er niet in mezelf op te peppen. Ik verloor 15-12 en eindigde 70ste, maar heb wel uit die ervaring geleerd."
Ciska: "Zoals bij elke kleinere sport is media-aandacht ook voor ons een issue. De Rugby World Cup is het op twee na populairste evenement ter wereld, maar veel verder dan een klein artikeltje in de krant komen we in België niet. De laatste jaren merk ik wel beterschap. Zo heeft Sporza de laatste vijf wedstrijden van de Zwarte Duivels tijdens de Six Nations gelivestreamd. Elk jaar komen er ook nieuwe rugbyclubs en leden bij, met dank aan de marketing van de drie rugbybonden in ons land. En voor alle duidelijkheid: wij spelen rugby en geen American football, met dat grote pak en die helmen met mondmasker. Wij dragen alleen een shirt en broek, lange sokken en shoes en een mondbeschermer."
Wat hopen jullie nog met jullie sport te bereiken?
Ciska: "Net als elke sporter droom ik van de Olympische Spelen. En misschien is dat binnenkort geen droom meer: hoogstwaarschijnlijk nemen we deze zomer deel aan de Europese Olympic Qualifier en als we die winnen, gaan we naar de World Olympic Qualifier."
Saartje: "Ook ik wil op de Spelen tonen wat ik kan. Het zou helemaal fantastisch zijn om met de nationale ploeg te gaan, want dan kan ik samen met mijn zus en twee vriendinnen de driekleur verdedigen."
SPORTFUNCTIONARIS WORDEN
Komt er een moment waarop jullie moeten kiezen tussen topsport en een gewone job?
Ciska: "Een professionele sportcarrière zit er voor mij helaas niet in, denk ik. Alleen vrouwen die in de nationale ploeg van Engeland, Australië of Canada spelen, kunnen zoiets ambiëren. Rugby is nog te veel een mannensport - als man zou ik op mijn huidige niveau een volwaardig maandloon verdienen. Verschillende nationale speelsters combineren hun sport met werk en ik hoop hetzelfde, maar eerlijk gezegd lijkt me dat bijna onmogelijk."
Saartje: "Ik weet nog niet exact wat ik met het diploma Organisatie & Management wil bereiken, maar ik vind de richting wel erg leuk en enorm boeiend. Ik zit hier op mijn plaats en heb het gevoel dat ik nog rustig kan ontdekken welke kanten ik allemaal uit kan. Ik hoop binnen vier jaar af te studeren en misschien studeer ik daarna wel verder. Wat ook kan, is dat ik voltijds ga trainen om mijn Olympische ambities waar te maken."
Ciska: "Als alles goed gaat, studeer ik af in juni volgend jaar. Daarna zou ik graag de opleiding tot sportfunctionaris bij Sport Vlaanderen volgen. Dat kan via avondonderwijs, dus ik zou het kunnen combineren met een job. Sportfunctionaris worden bij een stad, spreekt me erg aan: je bouwt de sportdienst uit, organiseert en begeleidt activiteiten, promoot sport, beheert sporthallen en -materialen ... Met beide diploma's moet ik daarvoor gewapend zijn."
Slotvraagje: welke tip geven jullie aan jullie sportieve medestudenten?
Ciska: "Planning is key!"
Saartje: "Blijf dromen. Ik zie mezelf steeds opnieuw goud pakken op de Spelen. Als ik dat beeld vasthou, besef ik waarom ik het allemaal doe en wordt mijn goesting nog groter. Natuurlijk hebben wij het soms moeilijk, maar door op te geven, raak je niet aan de top. Geloof in jezelf en blijf dromen."
Meer weten over het topsportstatuut aan Arteveldehogeschool? Of wil je bij Organisatie & Management zelf in de voetsporen treden van Ciska, Saartje, volleybalster Megan Vanden Berghe of turnster Nina Derwael?
Comentarios